Van Oude Duitsers en Mooie Grond

Als je niet van landschappen houdt, ga dan vooral niet naar Namibie. Is het wel je ding, dan is het echt een must-see! Althans, dat is mijn uiteraard beperkte, mening over Namibie. Oh ja, je hebt ook wel een rijbewijs nodig. Met maar twee miljoen mensen in een land dat twee keer zo groot is als Duitsland, kan je je voorstellen dat het niet echt rendabel is om een goede busdienst overeind te houden. Tel daarbij op dat de meest mooie plekken enorm afgelegen zijn en je begrijpt: zonder auto ben je nergens. Letterlijk. De term “in the middle of nowhere” is er eentje die we vaak gebruikt hebben.

Op de meest afgelegen plaatsen wonen namelijk toch nog wel wat mensen. En degenen die er wonen zijn altijd erg blij met bezoek. Daarom doen ze alles om je verblijf zo goed mogelijk te maken. Zo kan je in Solitaire (zeer toepasselijke naam voor het plaatsje) een heerlijk stuk verse apfelstrudel kopen. En 5 km. verderop is een guesthouse met een tam gemaakte Springbok, Oryx en wat huis-stokstaartjes. En zo zijn er nog veel meer plaatsen waar wel iets bijzonders te vinden is. Een Europees kasteel, om maar iets te noemen.

En de mensen? Tja. Het zijn in ieder geval goede reclamemakers. Zo wordt Swakopmund, de derde stad van het land, gehyped als de attractie-stad van het land. Adrenaline schijnt er door het kraanwater gemixed te zijn, als je de folders moet geloven. Eenmaal daar aangekomen, leek het echter wel op een Spaanse kuststad vol Nederlandse bejaarden. Alleen dan waren de Nederlanders vervangen door oude Duitsers, die het als een laatste rustplaats lijken te gebruiken. Kortom: na twee nachtjes zijn we maar weer de woestijn in getrokken. Daar was meer te beleven…..en daar hebben we dan eindelijk de foto’s voor: