Toet toet
Zo rondreizend in Azië kom je er al snel achter dat wij als Nederlanders op het gebied van verkeer maar weinig gewend zijn. Met een enorme verkeerschaos bedoelen wij meestal een enorme file en feitelijk is een lange rij auto’s die keurig op een rijtje stil staat op een mooi stuk asfalt weinig chaotisch te noemen. Wel vervelend uiteraard, maar niet chaotisch.
Dat is niet overal in de wereld zo. In de eerste maanden in Afrika hadden we al een voorproefje gekregen op de verkeerschaos, met brakke wegen, slechte chauffeurs en nog ellendigere voertuigen die soms letterlijk met touwtjes en plakband bij elkaar werden gehouden. Het enige voordeel is dat de meeste mensen in Afrika te arm zijn om een auto te kunnen rijden, dus blijft de chaos meestal beperkt tot je eigen vervoersmiddel en een kudde koeien die probeert over te steken.
In Azië is het echter letterlijk chaos op de weg, met extreem veel auto’s, tuk-tuk’s, brommers, fietsers en wandelaars die allemaal tegelijk hun eigen kant op willen. De enige verkeersregel die er lijkt te gelden is dat degene die het grootst is, ofwel het hardste geluid produceert, voorrang heeft. Uiteraard is voorrang een begrip dat vrij staat voor interpretatie.
In Myanmar (Birma) werd de chaos nog een stapje verder doorgevoerd. Niet alleen hebben ze daar vrijwel alleen maar auto’s die minstens 30 jaar oud zijn en hangt er een constante wolk van uitlaatgassen op de drukke kruispunten, er werd ook nog eens van de ene op de andere dag besloten dat men niet meer links maar rechts diende te rijden. Wat is een land zonder af en toe een drastische verandering! Ineens hadden dus alle auto’s en bussen hun stuur aan de verkeerde kant zitten. Dus nu hangt en schreeuwt iedereen uit zijn raampje en toeteren ze er op los om het andere verkeer te waarschuwen dat ze de bocht om komen denderen. Een gezellige bedoeling.
Hier in Vietnam wordt de chaos met name veroorzaakt door brommers. Duizenden brommers om precies te zijn! Ook hier lijken absoluut geen verkeersregels te gelden en ook tegen het verkeer in rijden of op de stoep is allemaal volledig geaccepteerd. Zolang je maar veel toetert naar iedereen die je passeert. Tel daarbij op dat ze heel goed zijn in het maken van ingewikkelde kruispunten waar makkelijk zes drukke wegen elkaar passeren en je snapt dat een straat oversteken een hachelijke onderneming is. Zoals mijn vriendinnetje Jules het omschreef: je doet een soort “Finding Nemo” versie van “Keep on swimming – Keep on walking” en steekt op hoop van zegen de straat over.
Bij gebrek aan auto’s voor de meeste mensen wordt alles hier ook op de brommer vervoert. Hele gezinnen met 4 kinderen op 1 brommer is geen enkel punt en zelfs kleine baby’s worden gewoon tussen het stuur en de volgende persoon ingeklemd. Ook een volledige winkelvoorraad vervoeren op de brommer daar draaien ze hun hand niet voor om. Uiteraard ook hier weer met medewerking van veel touw en plakband!
Bas en ik hebben ons in Hue ook op een gehuurde brommer in het verkeer gewaagd en dat ging verbazingwekkend goed. Uiteraard zaten we er wel maar met z’n tweetjes en zonder bagage op en zijn we dus naar Aziatische begrippen nog maar op een beginnersniveau. Maar als je verkeerschaos niet in je genen hebt meegekregen, dan moet je ergens beginnen!