Myanmar

Als klein jongetje heb ik regelmatig de zomervakantie met mijn ouders en broer in Frankrijk doorgebracht. En alhoewel er natuurlijk ook wel Fransen waren, herinner ik me dat er vooral veel Nederlandse kinderen waren. Waar we ook zaten, altijd waren er wel Nederlandssprekende kinderen om mee te spelen. Wat bij mij dan weer de vraag opriep: Als wij Nederlanders in Frankrijk op vakantie gaan, waar gaan Fransen dan naartoe als ze vakantie hebben? U begrijpt, ik was vroeger nogal een bijdehand kind. Maar, een kleine 20 jaar na dato heb ik dan eindelijk mijn antwoord: ze zitten hier, in Myanmar! Werkelijk, het stikt hier van de Fransen. Alhoewel, relatief gezien dan. Zoveel toeristen zijn er ook weer niet natuurlijk. Het aantal visa dat per dag wordt afgegeven is nog steeds gelimiteerd door de overheid, en op de bonnefooi naar de grens gaan doen niet heel erg veel mensen. Maar toch, van alle toeristen is toch zeker 80% Frans.

Uiteraard is niemand geïnteresseerd in hoeveel Fransen hier precies zijn. Iedereen is waarschijnlijk vooral benieuwd naar hoe Myanmar is. Het is toch immers een soort van onbetreed gebied voor veel mensen. En na bijna 3 weken in het land zelf ben ik er ook nog niet helemaal uit wat ik er van vind.

Toegegeven, Bagan is prachtig en haast surrealistisch om te zien. Pagodes, ruïnes en tempels waar je maar kijkt. En de meeste mag je op en in, wat ik met mijn nieuwsgierigheid altijd erg kan waarderen. Het voelt een beetje alsof je in een kasteel rondloopt en net die deuren open doet waar de tour juist voorbijloopt. Ook het Inle-meer mag er zijn, zeker als je er een drie-daagse trektocht in de bergen doet. Lopend over velden, slapen bij monniken. Dat zorgt er wel voor dat je wat dichter bij de gemiddelde bevolking komt. En die zijn buiten de steden vrijwel altijd erg leuk. Veel mensen zijn oprecht geïnteresseerd in toeristen en willen graag een praatje maken of op de foto. En dan vooral erg lachen als ze het resultaat van de foto op een schermpje zien.

Maar er zijn ook mindere kanten. Yangon is verstopt met auto’s, brommers en half uit elkaar vallende traktortjes die de meest vieze luchten uitstoten. En na een gedwongen verblijf van 4 dagen in je hotelkamer in Mandalay wegens voedselvergiftiging, is van de tropische allure die in haar naam verstopt zit ook niet veel meer over. Niet dat die allure er op straat wel uit komt trouwens. Mandalay is één van de meest vervuilde steden die we tot nu toe zijn tegengekomen. Kortom, een land met positieve kanten, maar zeker ook negatieve (had ik de regering al genoemd in dat opzicht?). Twijfel je of je moet gaan? Denk dan echt even goed na wat je er uit wilt halen, en of je er mee kunt leven dat een gedeelte van je geld naar een niet zo frisse overheid gaat. Maar als je gaat, ga dan snel de grote steden uit en de rest van het land in. Dat is Myanmar op z’n mooist.