Familie, vrienden en heel veel andere mensen
Voor langere tijd de wijde wereld in te trekken is echt een waanzinnige ervaring! De ervaring van de ultieme vrijheid, de wereld ontdekken en elke dag nieuwe avonturen is met niks te vergelijken en we genieten er dan ook mateloos van. En tegenwoordig is het op zo’n reis ook rete-eenvoudig om contact te houden met het thuisfront. In Afrika was het nog een beetje zoeken naar werkende internet-verbindingen, maar in Zuid-Oost Azië was het een waar wifi-paradijs, waar zelfs de lokale kappers en supermarkten aan meedoen. En al dat mailen en skypen compenseert weer een beetje het feit dat we tot 2 keer toe onze mobiele telefoon zijn kwijtgeraakt (oeps!). Want eigenlijk vinden we het wel gezellig, al die mailtjes, berichtjes en telefoontjes van familie en vrienden. En zo blijven we tenminste nog een beetje op de hoogte van de laatste nieuwtjes, zodat we straks weer moeiteloos kunnen re-integreren!
Wat helemaal gezellig was dat we onderweg nog wat bezoek kregen. Zo kwam vriendinnetje Jules met ons de stranden van Thailand onveilig maken. En kwamen mijn ouders op bezoek in Indonesië, waar we heerlijk werden meegenomen op rondreis door Java en Bali. En straks aan het einde van onze reis worden wij in Oostenrijk opgewacht door de ouders van Bas en natuurlijk onze vrienden die daar gaan trouwen!
En bij gebrek aan vrienden van thuis hebben we op reis ook maar wat nieuwe vrienden gemaakt 🙂 Zo reisden we in Malawi ineens een tijdje met twee Britse stellen rond, waardoor gek genoeg ook onze hoeveelheid biertjes in de bar drastisch toenam. En omdat het zo gezellig was reisden we uiteindelijk bijna 2 maanden samen met 2 van de Britten. Grappig ook dat beide Britse heren hun vriendin tijdens het vervolg van hun reis ook ten huwelijk hebben gevraagd, we hebben vast een goede invloed op ze gehad!
In Azië bleken vervolgens een heel stuk meer blanke toeristen rond te reizen dan in Afrika. Midden in het hoogseizoen op de Thaise stranden belanden na 4,5 maand rondreizen in Afrika is wel een soort cultuurshock te noemen. Je zou zeggen dat je er dan ook makkelijk nieuwe vrienden maakt, maar we kunnen uit ervaring melden dat het niet meevalt om de leuke mensen te spotten tussen de bergen dronken klapmongolen die er rondlopen. Zo was er de stomdronken Brit die het een goed idee vond om op het dak van de boot te klimmen en vervolgens met tas en al te water ging (noot: het was 10:30 in de ochtend). En stond zijn dronken vriendin er met een imposante bierbuik en gekleed in BH en minirok gezellig bij te kijken. Er was ook de Nederlander (schaam!) die op reis ging naar Nieuw-Zeeland, omdat hij graag Australië wilde zien en dus een ticket naar Auckland had gekocht. En dan had je nog die groep vrienden die concludeerde dat als het bier in de kroeg net zo duur was als in de supermarkt, dat het land dan wel communistisch moest zijn. Om even een paar voorbeelden te noemen….
Gelukkig kwamen we in Azië ook een aantal echt leuke mensen tegen om menige reis en avond in de kroeg mee te delen en dat deden we dan ook graag!
Inmiddels hebben we Zuid-Oost Azië weer verlaten en zijn we China in gegaan. De eerste stop was Hong Kong, waar we onze Britse vrienden uit Afrika weer ontmoetten. Na deze fijne reünie waren we weer op onszelf aangewezen, want andere toeristen zijn er niet zoveel te vinden. Ook de klapmongool-clan van Zuid-Oost Azië is hier ineens nergens meer te bekennen, terwijl het bierprijs-technisch toch communistisch genoeg is zou je zeggen. Eigenlijk is het wel heel fijn, want we waren de enorme hordes toeristen wel een beetje zat. En echt alleen zijn we hier niet echt, zo tussen de miljarden Chinezen. Het gebrek aan westerse toeristen wordt ruimschoots goedgemaakt door de waanzinnige aantallen Chinese toeristen. Voorafgegaan door een gids met microfoon, fluit, vlag en een tas ter grootte van hemzelf denderen grote groepen Chinezen langs alle bekende attracties van het land. Ga niet in het pad staan van de voortdenderende groep want dat is als overreden worden door een Chinese kogeltrein (hier spreekt ervaring).
Gelukkig worden we ook vaak zat wel opgemerkt, met als gevolg dat we inmiddels onderdeel uitmaken van menig Chinees fotoboek. Waarschijnlijk niet altijd in even charmante pose, want het maakt de meeste Chinezen niet uit of we überhaupt doorhebben dat de foto wordt gemaakt. Ach ja, wij hebben ongetwijfeld alvast onze ’15 minutes of fame’ te pakken, al is het maar in een Chinees fotoboek!